YOKSUN

Karanlık sularda uzuyordu 

Sokak lambaları 

Ve uzadıkça dağılıyordu şehir. 

Haliç kıyısında 

Geceye saklanıyordu 

Balat, Feneryolu. 

Arabalar geçiyordu, 

İnsanlar geçiyordu, 

Üzerinden gün geçiyordu. 

Ben duruyordum bıraktığın yerde. 

Köhne sokaklarına dalasım geldi bir anda 

Her arnavut taşını söküp 

Tek tek fırlatmak 

Ve tek tek koparmak yıldızları. 

Arabaların önüne atılmak 

Sokak köpeklerine katılmak 

Ve dolaşmak berduş gibi.. 

Benim küfürlerimdi boşaltan, 

Sur dibinde ucuz şarap şişelerini. 

Virane binalardaki idrar kokularında 

İçimi yakmamalıydı aç çocuklar. 

Bir yumruk sıkımı tinerde 

Soluklanmamalıydı mutluluk. 

Köşe başında 

Kirli ve küçük bir el açılmamalıydı 

Ya da uzanmamalıydı kemikleri sayılı 

Sokak kedisi dizlerime. 

Dikenli tellerden ve kırık şişelerden 

Kesikti elleri yaşlı adamın. 

Ben gibi fakirmiş bu şehir de. 

Oysa tarihin tüm altınları saklıydı 

Eski kitaplarımda. 

Ve yırtık saman sarısı resimlerde 

Saçları maşayla kıvrılmıştı tüm kadınların 

Dağılmışlığıma inat. 

Hani peçesini mi çıkartsam diyorum 

Bir katibe kur yapan pembelinin. 

Ya da yere atılan oyalı bir mendille mi silsem 

Bunca çirkin makyajını şehrin. 

Bir at arabasını salıversem ya da 

Boynuzlarını taksam 

Eski bir tramwayın 

Çeker mi bugüne geçmişi. 

Ahşap cumbaya çıkmış betonlar. 

Döker mi gerçekleri... 

Her bir taşı ağlıyor sessizce 

Duyan yok... 

Ve çatlıyor taştan yüreği şehrin 

Yıkılıyor pervazları 

Bakma bayrağın dalgalandığına... 

Deniz istediği kadar mavi olsun sabah 

Kuşlar uçabildiğince özgür 

Ve arabalar 

İstedikleri kadar geçsin 

Fakirin düşlerinden 

Ezsin 

Kim duyar.... 

Üç kuruş paraya 

Sıralanıyorsa yaşlılar 

Sabahın köründe. 

Ve duruyorsa kalbi 

Ya da kapıp kaçıyorlarsa elinden 

Bir aylık yemeğini. 

Bir işten diğerine koşuyorsa dul bir kadın 

Ve filesini doldurmak için 

Borç yazdırıyorsa baba bakkala 

Bir çocuk aç kalmamak için, 

Bırakıyorsa beyaz yakasını 

Yastığının altına... 

Ve geleceğe 

“adam olmasın” diye 

kapanıyorsa üniversite kapısı 

Bir magandanın maç sonrası kurşununda 

Yıkılıyorsa ocaklar 

Ve kırılıyorsa belediye çukurunda bacak 

Ve kesiliyorsa bilezik için kol 

Ve nefsi için bir sapığın 

Kirletiliyorsa küçük bedenler 

Katık ediliyorsa mutluluklar 

Bir kilo ete ziyafet çekiyorsa yurdum insanı 

Yaşanır mı ulan bu şehirde.... 

Karanlık sularda uzuyor 

Sokak lambaları 

Ve uzadıkça dağılıyor şehir gözlerimde. 

Hele ki bir de s e n y o k s u n.... 

Arzu Altınçiçek